خیالت راحت باشد دیگر برای داشتنت پافشاری نمی کنم

نه دلتنگ صدایت می شوم و نه دلتنگ آغوشت

خیلی که دلم بگیرد گوشه ی اتاق می روم

سیگاری روشن می کنم قاب عکست را برمی دارم

و خاطراتت را دود می کنم ...

راستش را بخواهی از یک جایی به بعد آدم کم می آورد

بُهت زده می شود وقتی می بیند زمین و زمان هم

ساز جدایی را می زنند ،

از یک جایی به بعد دیگر حرف رفتن که می شود

دستش نمی لرزد ، زبانش هم به لُکنت نمی اُفتد

فقط همه چیز را به خدا می سپارد...