دلم بهانه میگیرد نبودنت را هیچ راهی برای سرکوبش نیست نه خاطراتت نه رویایت نه یادت تنها مثل هیزمی که به آتش نهاده ای می سوزد و می سوزاند امید دارم اشک شاید مرهمی براو باشد
مطالب مرتبط با این پست :
درباره ما
بهترین ها از دنیای دف نوازي و موسيقي سنتي، دنياي هنر و هنرمندان