من از نهایت شب حرف میزنم

                           من از نهایت تاریکی

                                         و از نهایت شب حرف میزنم

اگر به خانه ی من آمدی برای من

                          ای مهربان چراغ بیار و یک دریچه

                                        که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم

نوشته ی روی سنگ قبر(سهراب سپهری): 

به سراغ من اگر می آیید

                  نرم و آهسته بیایید

                              مبادا که ترک بردارد

                                        چینی نازک تنهایی من

نوشته ی روی سنگ قبر(فریدون مشیری):

سفر تن را تا خاک تماشا کردی.سفر جان را از خاک به افلاک ببین

گر مرا میجویی.سبزه ها را دریاب با درختان بنشین.

نوشته ی روی سنگ قبر(خسرو شکیبایی):

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

                                           عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

نوشته ی روی سنگ قبر (فردین):

بر تربت پاکت بنشینم غمناک          کوهی ز هنر خفته بینم در خاک

از روح بزرگ هنریت فردین         شاید مددی به ما رسد از افلاک

نوشته ی روی سنگ قبر (کوروش کبیر): 

ای انسان هر که باشی و از هرجایی که بیایی.میدانم خواهی آمد.من کوروشم که برای پارسی ها این دولت وسیع را بنا نموده ام. بدین مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر.

نوشته ی روی سنگ قبر( بابک بیات):

سکوت سرشار از ناگفته هاست...

نوشته ی روی سنگ قبر(پروین اعتصامی):

اینکه خاک سیهش بالین است          اختر  چرخ  ادب  پروین  است

گرچه جز تلخی از ایام ندید            هر چه خواهی سخنش شیرین است

نوشته ی روی سنگ قبر( حافظ):

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه

                                     که زیارتگه رندان جهان خواهد بود

نوشته ی روی سنگ قبر(شاپور):

قلبم پر جمعیت ترین شهر دنیاست...

نوشته ی روی سنگ قبر( ناصرعبداللهی):

بی تو ای بود و نبودم عمر یک لحظه بسن

                                               پهنه ی وسیع عالم بی تو بی مه قفسن

نوشته ی روی سنگ قبر(منوچهر نوذری):

ز حق توفیق خدمت خواستم دل گفت پناهی

                                             چه توفیقی از این بهتر