در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

                                شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز وشب خوابم نمی آید بچشم غم پرست        

                                بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد       

                               همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو                 

                              کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست     

                              این دل زارنزار اشک بارانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست         

                             ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است      

                              با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت     

                              تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو      

                             چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

سر فرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین      

                            تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع