مـردهـا را بـا سـبـیـل هـایـشـان مـیـشـنـاسـنـد
بـا قـطـر ِ بـازوهـایـشـان
بـا کـلـفـتـی ِ صـدایـشـان
بــا جـیـب هـای ِخــالـی یـا پـرشـان
بـا کـفـش هـای ِکـهـنـه یـا اتـومـبـیـل ِآخـریـن مـدلـشـان!
امـا کـسی مـردهـا را بـا قـلـبـشـان نـمـی شـنـاسـد!
قَـلـبـی کـه پـشـت ِ غـرور ِ مـردانـگـی شـان پـنـهـان شـده
قـلـبـی کـه مـی افـتـد از دسـت ِظـریـفـی
قـلـبـی کـه مـیـشـکـنـد آرام و بـی صـدا
صـدای شـکـسـتـن اش پـشـت صـدای مـردانـه شـان،
بـه گـوش ِ هـیـچ ظَـریـفـی نـمـیـرسـد
به سلامتی مرد های خوب که واقعاً مردند!